تنها چیزی که منو به عنوان کسی که با یکی از سازهای ایرانی آشنایی دارم

 و آنرا می نوازم و به عنوان یک جوان ایرانی عاشق موسیقی اصیل ایرانی

 به نوشتن این مطلب ترغیب کرد این بود که به شما عزیزان و دوستان بگویم

 که یکی دیگر از سرمایه ها وثروتهای ما ایرانیان در حال از بین رفتن است؛

 حتما می گیید که چرا موسیقیرو به عنوان سرمایه ملی می دونم؛ بخاطر این

 که همان طوری که هر ملتی به داشتن دریا، جنگل، ذخایر معدنی،نفت و...

 افتخار می کنه، به داشتن موسیقی ملی وپربار نیز افتخار می کنه؛ پس دوستان

 نگذاریم این سرمایه ملی با فتواهای ضدونقیض، با خودخواهی های ظالمانه و

با...( به قول استاد شجریان در یکی از مصاحبه هایی که پس از کنسرت همنوا

 با بم انجام داد) مثل از بین رفتن مقبره کوروش کبیر (که آن هم تا چندین سال

 دیگر بر اثر آبگیری یک سد از بین می رود) از بین بره.( اگه می خواین

 راجع به مطالبی که نوشتم با دلایل مستند روبرو بشین،سری به کوچه وخیابون

 یا بعضی از جراید بزنین)

دوستان بهتره تا دیر نشده به خودمون بیایم ویادمون باشه که ما ایرانی هستیم و

باید از سرمایه های ملیمون محافظت کنیم.( یک جمله سیاسی ازPAT) دوستان

 به عنوان آخرین جمله اینو می خوام بهتون بگم که برای این موسیقی افراد زیادی

 زحمت کشیده اند تا الان به این صورت زیبا به دست ما رسیده؛ موسیقی ای

 که تک تک گوشه های آن تک تک گوشه های زندگی ایرانیان را بیان می کند.

                 دوستان عزیز پشیمانی سودی ندارد.